รีวิว Business Class การบินไทย กรุงเทพ-โอซากา กับ Boeing 747

มานั่ง Thai Airway Royal Silk Class จากสุวรรณภูมิ ไปถ่ายรูปกับป้ายกูลิโก๊ะที่ โอซากา ด้วยเครื่อง Boeing 747 อดีตเครื่องบินลำใหญ่ที่สุดในโลก หรูหราที่สุดในโลกกัน

ทริปนี้พาครอบครัวไปเที่ยว ไปเก็บตกหลายอย่างจากทริปพาแม่ไปไหว้พระคราวก่อนที่เก็บไม่หมดโดยคราวก่อนใช้บริการ Business Class ของ JAL ตั๋วราคาพิเศษ จากบทความ รีวิว Business Class สายการบิน JAL เครื่อง Dreamliner เส้นทาง กรุงเทพฯ-โอซากา

คราวนี้จึงเป็นที่มาของเส้นทาง กรุงเทพฯ-โอซากา ซึ่งจาก โอซากา วางแผนนั่งชินคันเซนไปโตเกียว แล้วนั่งนกยักษ์ Airbus A380 “ชั้นธุรกิจใหม่” Thai Airway Royal Silk กลับไทยด้วยเส้นทาง นาริตะ-กรุงเทพฯ ฉบับจูงเมียหอบลูกตะลุยญี่ปุ่น

เดิมเขียนบทความยาวมาก แต่ตอนอ่านทวนอีกรอบ คนเขียนยังรู้สึกว่ายาวเกินไป เลยแบ่งเป็น 2 บทความ “ขาไป” และ “ขากลับ” นะครับ ทั้งสองขาได้คนละรสชาติเพราะเครื่องบินคนละแบบ ยักษ์เก่า 747 และ ยักษ์ใหม่ A380

Bangkok – Osaka

เลือกบินไฟลท์กลางคืนจากสนามบินสุวรรณภูมิเช่นเคย โดยไปเช็คอินที่โซนพิเศษสำหรับชั้นธุรกิจโดยเฉพาะ หากนั่งรถมาก็ให้รถจอดที่ประตูทางเข้า 1 หรือ 2 ของอาคารผู้โดยสารขาออกได้เลย

การเลือกไฟลท์กลางคืนต้องมั่นใจว่าร่างกายแข็งแรงพร้อมลุย หรือ ไม่ก็วางแผนเที่ยวแบบชิลด์ ๆ เอาไว้เพราะเที่ยวบินกรุงเทพ-ญี่ปุ่น ไม่ว่าจะไปลงเมืองไหน ก็บินประมาณ 5 – 6 ชั่วโมง หักเวลาที่กว่าจะหลับได้ตอนเครื่องจะขึ้น และ เวลาที่จะต้องโดนปลุกก่อนเครื่องลงเพื่อปรับเก้าอี้ให้ตรง จะเหลือเวลานอน “หลับสนิท” เพียง 4 ชั่วโมงเท่านั้น

สำหรับผม เที่ยวแบบชิลด์ ๆ เที่ยวเองสบาย ๆ นั่งแท๊กซี่ ไม่ประหยัด การนอนเพียง 4 ชั่วโมงแล้วพาลูกกับเมียเที่ยว

ร่างกายพี่บอก….สบ๊ายยยย

เช็คอินแล้วพลิกดูด้านหลังของบัตรที่นั่งจะพบกับบรรดาโปรโมชั่น และ โฆษณาจาก Bic Camera มากระตุ้นต่อมขาช๊อปทันที

ยังไม่ทันได้ขึ้นเครื่อง กระเป๋าตังค์ก็สั่นไปหมดแล้ว….ท่องในใจ “ประหยัด ๆ ๆ ” ให้ครบ 3 จบ ^^

หลังจากผ่านการเช็คอินอันวุ่นวายในช่วงสงกรานต์แบบไม่ได้ถ่ายรูปเช่นเคย (ไปกูเกิ้ลเอานะ คนรีวิวเยอะแล้ว) ก็มุ่งหน้าสู่ Royal Silk Lounge หาอะไรเติมกระเพาะให้อิ่มพอที่จะงดอาหารบนเที่ยวบินขาไปได้

มาตรฐานของห้องรับรองผู้โดยสารชั้นธุรกิจของการบินไทย ณ. สนามบินสุวรรณภูมิ ก็ยังคงเส้นคงวา คือมีทั้งอาหารว่าง อาหารคาว อาหารหวาน เครื่องดื่มสารพัดชนิดไว้คอยบริการโดยไม่ขาดตกบกพร่อง

เพียงแต่เทียบกับห้องรับรองของสายการบินอื่นที่สนามบินสุวรรณภูมิเหมือนกัน อาหารของการบินไทยดูธรรมดาเกินไป

ธรรมดาจนลืมไปว่านี่คือ ฐานที่มั่นของการบินไทย

แซนวิชทูน่าอารมณ์ซื้อกินได้ตามเซเว่น หรือ ข้าวต้มมัด มันธรรมดาเกินไป อาหารร้อนก็ไม่ได้มีอะไรน่าตื่นเต้น มีประมาณ 3 ชนิด แต่ไม่สามารถตักทั้ง 3 อย่างมาทานรวมกันได้ เพราะมันไม่เข้ากัน

บ่น ๆ ไปแต่ก็กินนะ ต้องการให้ท้องอิ่ม 555

วันนี้โชคดีมีเกี๊ยวน้ำ ผมไม่ได้ทาน แต่คุณลูกชายซัดไป 3 ถ้วยบอกอร่อยมากกกกกกกกก

บินเที่ยวกลางคืน ถึงญี่ปุ่นก็เช้ามืด

ถึงแล้วก็ต้องผ่านขั้นตอนการตรวจคนเข้าเมือง เอากระเป๋า แถมยังต้องนั่นรถเข้าเมืองอีก แนะนำกินให้อิ่มท้อง แปรงฟัน บ้วนปากให้เรียบร้อย ขึ้นเครื่องปุ๊บ ห่มผ้านอนทันที เพราะไฟลท์บินเพียง 5 ชั่วโมงเท่านั้น

ขาไปเป็นเครื่อง Boeing 777 ตัวเก๋าที่ยังคงใช้งานได้อย่างดีเยี่ยมเช่นเคย การจัดที่นั่งเป็นแบบ 2 – 2 นั่งสบาย ใครเป็นคนนอนแล้วสะดุ้งตื่นบ่อยให้นั่งห่างห้องน้ำเข้าไว้ แถว 14 หรือ 17 กำลังพอดี

เที่ยวบินนี้ เต็มสนิท ผมได้ขึ้นไปใช้บริการชั้น 2 ของเครื่อง หรือ Upper Deck จะมีแต่ที่นั่งชั้นธุรกิจ และ มีเพียง 6 แถวครึ่งเท่าน้้น เงียบสงบจนสามารถนั่งตรงไหนก็ได้ ไม่พลุกพล่าน

ที่นั่งเป็น Capsule สวยงามตามมาตรฐานชั้นธุรกิจ กว้างขวางนั่งสบาย

ผมเลือกนั่งแถวแรกสุด เพราะกว้างกว่าแถวอื่น ๆ และ ที่สำคัญ ปกติแถวแรกสุดจอทีวีจะถูกซ่อนไว้ในที่เท้าแขน จอเล็ก ใช้งานไม่สะดวก เครื่องขึ้น-ลง ก็ต้องพับจอเก็บ

แต่เครื่อง Boing 747 รวมถึง Airbus A380 ที่เป็นเครื่องไซส์ใหญ่ แถวแรกสุดใช้จอขนาดใหญ่ติดกำแพง สบายหายห่วง

เห็นมะ แถวแรกสุดกว้างจริง ๆ นั่งเหยียดขาได้ไม่ต้องเกรงใจคนนั่งหน้าเลย

ตัวเบาะนั่งเอนนอนได้เกือบแบนราบ ถือว่านอนสบายกว่าเที่ยวบินที่ใช้เครื่องขนาดกลาง อย่าง Boeing 777 หรือ Airbus A300 มาก ๆ

รูปตอนปรับเบาะนอนไม่ได้ถ่ายนะ พี่บอกแล้วว่าพี่รีบนอน 555

ขออภัย เดี๋ยวหาเรื่องบินอีกรอบเพื่อถ่ายซ่อมให้นะ

ของชำร่วยขาออกจากกรุงเทพฯ เป็นของ THANN เช่นเคย ยังไม่เปลี่ยน

อุปกรณ์ด้านในก็มีพวกยาสีฟัน แปรงสีฟัน ที่ปิดตา ที่อุดหู น้ำยาบ้วนปาก ถุงเท้า ลิปมัน ซึ่งเป็นของจำเป็นทั้งนั้น ไม่ต้องพกมาให้เสียเวลาทะเลาะกับพนักงานสแกนกระเป๋า หึ หึ

ระบบให้ความบันเทิงต่าง ๆ ทั้งหนัง ซีรียส์ฝรั่ง และ เกมส์มีให้เลือกใช้งาน

เกมส์ และ การ์ตูน หลอกล่อลูกตัวน้อยของเรามีให้พร้อมสรรพ ไม่ต้องกลัวเหงา

โดยรวมการกลับมานั่ง Boeing 747 หัวโหนกอีกครั้ง ยังคงให้ความประทับใจไม่เสื่อมคลาย ความสะดวกสบาย ความเงียบของห้องโดยสาร และ ความนิ่มในการขึ้น-ลงของเครื่องบิน ประหนึ่งนั่งเบนซ์กันเลยทีเดียว

พาเด็กเล็ก ๆ ไปหายห่วง อาการปวดหูตอนเครื่องบินไต่ระดับน้อยมาก ไม่ค่อยทำให้เด็กงอแงเท่าไหร่นัก แต่เพื่อความปลอดภัยแนะนำให้ดื่มน้ำ หรือ หาอะไรเคี้ยวระหว่างเครื่องขึ้น และ ลง จะช่วยลดโอกาสหูอื้อ อันเป็นสาเหตุหลักที่เด็กร้องไห้บนเครื่องบินครับ

ตอนเครื่องขึ้นผมให้ลูกดูดนมกล่อง พอเครื่องตั้งระดับได้ นมหมดกล่องพอดี ดื่มน้ำตามเพื่อทำความสะอาดช่องปาก ปรับเก้าอี้เอนนอนแล้วหลับให้สบาย

ใครไม่นอน อยากเป็นหมีแพนด้า ขอบตาดำ ก็ลุยกันตามใจชอบ ส่วนพี่ขอไปนอนก่อนหล่ะ

Tips

สำหรับคนวางแผนเที่ยวหลายเมืองในญี่ปุ่น สามารถเลือกเส้นทางบิน ไป และ กลับ คนละเมืองได้

จากเมืองหนึ่ง ไปอีกเมืองหนึ่ง สามารถเลือกใช้บริการรถไฟหัวกระสุนชินคันเซน หรือ จะนั่งเครื่องบินราคาประหยัดก็ได้เช่นกัน ราคาไม่ต่างกันครับ

ที่ต่างกันคือความสะดวกของแต่ละบุคคล

บินไป สะดวกดี ไม่ต้องลากกระเป๋า ไม่ต้องขนสัมภาระตะลุยชานชลารถไฟ แต่ต้องทำตารางเวลาไปขึ้นเครื่องบินให้ทัน

นั่งชินคันเซน ลำบากขนสัมภาระขึ้นลง คนเยอะมากกว่า แต่เรื่องเวลานี่สบายมาก รถมีออกทุกครึ่งชั่วโมงเป็นอย่างน้อย ช่วงพีค ๆ นี่ออกทุก 10 นาทีกันเลยทีเดียว ดังนั้นตารางเที่ยวทำหลวม ๆ ได้ ถึงสถานีค่อยไปซื้อตั๋วสบาย ๆ

เลือกเอาครับว่าชอบแบบไหน ส่วนผม หอบลูกจูงเมีย จึงเลือกขนกระเป๋าลำบาก แต่เวลาไม่จำกัดดีกว่า….ชินคันเซน ปู๊น ๆ

ติดตามรีวิวการบินไทย Royal Silk Class แบบ New Business Class ที่เค้าเสริฟอาหารบนชุดจานกระเบื้องจัดเต็ม ประหนึ่งนั่งอยู่ในภัตตาคารหรูได้ที่นี่เร็ว ๆ นี้ครับ

ขอให้มีความสุข สนุกกับชีวิต LifeStyle IT ครับ

_________________________________________________________________